Kekemelik kişinin benliğinin hissettiği kaygı durumunu hafifletmek için yaptığı bir savunma düzeneğidir. Ama kekeme olan kişinin istemediği bir durumdur.
Kekemelik kişide her zaman baş göstermez, bildiği bir şeyi bildiği bir çevrede söyler iken kekelemez. Belirsizlik anlarında ve ne söyleyeceğini karşısındaki kişiye tam olarak kararlaştıramadığında, karşı tarafı bir otorite/güç olarak gördüğünde ve söylediklerinin karşı tarafça nasıl değerlendireçeğini düşündüğünde ve değerli gördüğü şeyleri kaybedeceğini hissettiğinde kekelemeler başlar. Özgüven düşüklüğü olduğunda kekemelik artış gösterir, yani kendini değersiz gördüğünde, değersizleştirdiğinde, kendini bir işe yaramaz gördüğünde, çevresini tanıyamaz hale geldiğinde benlik hırpalanmaya başlar ve hırpalanan benlik savunmasız kalır, savunmasız kalan benlikler abartılı bir şekilde benliği bu durumlardan korumak için, -korumaz ise daha çok zarar görecektir- savunma düzenlerini uygulamaya geçer. Kekemelikte bir savunmadır -tabi genellemek istemiyorum, benim gördüklerim bunlar- Bir konuda bir şekilde tedirginlik duyuyorsa, o tedirginlik duyduğu konu hakkında düzgün cümleler kuramaz, ses tonu normal konuşma da çıktığı gibi çıkmaz.
Kekeleyen insan kekeleyeceğini anlayıp, daha önce kafasında oluşturduğu cümleyi farklı bir cümle olarak konuşmaya başlar. En zorlandığı nokta cümlenin başlangıcıdır ilk cümleden sonraki cümleler çorap söküğü gibi gelir. Konuşma cümlesini anlatacağı konunun önemine göre kurmaz da, girişte en kolay söyleyebileçeği kelimeyi seçer. Bazen cümleleri ağır ağır söyler, çünkü ağır ağır söylerken daha az kekeler. ve bazı kelimeleri söylemekte daha çok zorlanır,
söyleyemediği kelimeyi söylemeye çalışırken başı aşa yukarı hareket yapar, tabi bunu kelimeyi çıkarmak için yapar, istemsiz yapılan bir harekettir bu.
Kekemeye bu durumda yardımcı olunabilir, onun söyleyemediği kelimeyi anlayıp söylemeye çalışmak kelimeyi söylemeye yardımcı olur. ona güven verici bir şekilde yaklaşmak onu rahatladır.
Duran Aydoğmuş
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder